Kendimce edindiğim “Tüm Emrah Serbes kitapları okunacak!” görevinin sondan bir önceki kitabı, Hikayem Paramparça. Sırada bekleyen Deliduman kaldı sadece, aslında ona da başlamıştım Hikayem Paramparça ve Müptezeller’den önce ama umduğum gibi gitmediği için ertelemiştim okumayı, neyse; kitabımıza dönelim.
Hikayem Paramparça
Kitabı okumaya başladıktan sonra başlarda bi’ hayal kırıklığına uğradım. Sebebi;
Bu kitaptaki metinlerin çoğu Afili Filintalar blogunda “afili parçalar” adı altında yazdıklarımdan bir seçkidir. Bu kitap için gözden geçirilmiş ve yeniden düzenlenmişlerdir. 53-54-55-56-57 ve 58.maddeler Birikim dergisinin Haziran 2009 sayısından alınmadır. Sondaki “Galip İşhanı” hikayesi ilk defa bu kitapta yayımlanmaktadır.
Ciddi anlamda kitaptaki tek hayal kırıklığım bu oldu, insanlar tarafından daha önce okunmuş (en azından benzerleri) hikayeleri derleyip bir kitap haline getirmek ne kadar sağlıklı bir iş, tartışılır. Yanlış anlaşılma olmasın; hikayelere lafım yok, ciddi anlamda çok güzeller, önyargım zaten blogda varolan bir şeyi kitap haline getirip satışa sunmak. Bu önyargım yüzünden kitabı okurken uzun aralar verdim. Sonrasında “bu yıl içerisinde haftada en az 1 saat kitap okuyacağım” sözüme sadık kalmaya çalışarak Galip İşhanı hikayesine kadar geldim, neticede bitirdim. Müptezeller kitabındaki hikayeler kadar güzel, en az onlar kadar üzücüydü.
Kısa bi’ özet geçeyim. Enteresan bir adam olan Galip, talihsiz bir kaza sonucunda hastaneye gitmek zorunda kalıyor. Gittiği hastanede yarasına dikiş atan hemşire Nuran’a aşık oluyor. Onu tekrar görebilmek, onunla konuşabilmek için dışardan bakıldığında saçma gibi dursa da az düşünüldüğünde gerçekten samimi bir düşünceyle atılan dikişleri söküp tekrar hastaneye gidiyor ve görüyor da hemşireyi. Fakat daha sonra da görmek için yaptıkları, olaylara hemşirenin gözüyle bakıldığında biraz daha korkunç hale geliyor ve daha farklı yollar aramaya başlıyorlar. Daha sonra hemşirenin başkasını sevdiğini yakın arkadaşı öğreniyor bir şekilde ve bu olayı Galip’e anlatmadan bu işin olmayacağını ima etmeye çalışıyor. “Eyvallah” diyip bugüne kadar hiç yarım bırakmadığı birasını yarım bırakıp ayrılıyor ve ortadan kayboluyor Galip. Uzun zaman sonra kucağında 3 yaşında çocuğu ve eşiyle tekrar dönüyor, yeni iş kuruyor. İşyeri adresi: Galip İşhanı Nuran Spor Kat:2 No:8. “Beni anlatamadın”..
Her Emrah Serbes kitabı sonrasında Ali bakkaldan 3 bira alırken buluyorum kendimi. Behzat Ç. kitapları, Erken Kaybedenler, Hikayem Paramparça, Müptezeller, istisnasız hepsi. Öyle hikayeler ki kurguysa bile insanın kurgu olduğuna inanası gelmiyor, en azından benim için öyle.