Benden bana # 2: Sabaha karşı

Tam da Benden bana serisinin yazılacağı saatlere hoşgeldik, gecenin körü olmadan yazılmıyor bazı yazılar, belli seviye alkol oranı, aynı oranda kafein tüketimi, kafeinden hallice baş ağrısı, toprağında da karmaşa olan yazılar bunlar. Günışığından faydalanırken yazılmaz böyle yazılar amk bi yandan D vitamini bi yandan hüzün, mümkün değil, neyse, gecenin amınakoyduk daha yazıya girmeden.

Serinin ilk yazısını mayısta yazmışım, mayıstan bu yana ne haltlar ettiğimi ve bu saatten sonra da ne haltlar edeceğimi anlatmaya geldim çok da umrunuzdaymış gibi.

O parka gidiliyor, sebebi ne olursa olsun üzüntünü bir defa bir ağaca döktüysen o ağacın gölgesine kaçıyorsun yine gecenin kaçı, derdinin körü demeden.

Parkta bir ağacın arkasına saklanmaktan öte acizlik yok ya, keşke sana da anlatabilseydim beyim*. Umursamazlığına bir şişe patlatıp indiremedim camı çerçeveyi. Hücresine kadar ezberlediğim evin kapısından içeri giremedi ayaklarım, bunun ayıbı ikimizin beyim, bilmediğim evin camından sabaha kadar etil alkol salladım rakıya dönüşsün de haklı çıkasın diye, hak veremedim, büyüksün, affedersin. Sevmiyorsun değil de kendimi sevdirmeyi becerememişim gibi, büyüksün, onun için de affet. Beline doladığım hayalim kursağımda kaldı, hakkım helal olsun da aklıma geldikçe yutkunamıycam yıllarca. Hayal kırıklığı da olsa hatırandır en azından, teşekkürler beyim.

gibi’yim, hatırandır.

:)

Çok da bir mevzusu olmayan bu yazıya iddialı bir cümle bırakayım, 4 Aralık’tan sonra canınız bana emanet hanımlar ağalar(az evvel beyler beybiler yazdım da sildim geri, lan noluyo bana amk), rahat uyuyun! Evet, askere gidiyorum. Evimden 20 dakika uzaklıkta birliğime teslim olmama 1 gece kaldı. 6 ay boyunca patates soyarken, tuvalet temizlerken rahat uyutçam sizi. Amınakoyayım Karabağlar’da oturan adamın acemi birliğini Gaziemir çıkartmak ne? 25 TL yol parası yatıracaklarmış, lan 4 lira kentkart parası yatıraydınız İzban’la gitçem amk. Usta birliğine de Kıbrıs Şehitleri Ordu Evi’ne verirsiniz “Next Station Alsancak” anasını satim. 

Dağıtıyorum, umarım toparlayabilirim. Bu yazıyı gecenin bu saatine bırakmak, odamı paylaştığım kuzenime büyük haksızlık ama yazmaya fırsatım olmazsa diye devam etmek istiyorum, senden de özür dilerim.

±15 yılımı bıraktığım ofisimden ayrıldım geçen cumartesi, askerlik sebebiyle. Becerebildiğim her işi sıkıp suyunu çıkarayım peşindeyim. O sebepten şöyle cümlelerin kurulduğu bir gece bıraktık geride;

O gece yanımda olan-olmayan, o ofis vasıtasıyla hayatına dokunduğum arkadaşlarıma ve patrondan ziyade ağabeylik eden Senih Özay’a ithafen;

Hayatınıza temasım muhtemelen olumsuz yöndedir ama geride bıraktığım 15 yıl içerisinde hatırlandıkça gülmelik bir hatıranıza ortak olduysam, yaşıma başıma bakmadan bir bilgi öğretebildiysem ne mutlu bana. Size de ne mutlu, çünkü hatırlandıkça gülmelik yüzlerce güzel anım, sizden öğrendiğim yüzlerce bilgim var, hepsi sayenizde, tölere ettiğiniz binlerce hatam var, affedin. Büyüdüğüm yuvadan uçma vaktim gelmiş olsa da dostluğumuzun baki kalacağını hissettirdiğiniz için de iyi ki varsınız.

Senih Abi, ara ara uğrasam da az rakı içsek ya, benim de naaaaptığım belli değil…

Dağınık kafayla yazılmış darmaduman bir blog gönderisinin daha sonuna gelelim hiç istemiyorum, gel gelelim yazacaklarımı unuttum. Hatırlarsam Benden bana # 3 gelir, neresinden baksan kâr, ancak yazdıkça rahatlıyorum, gittiğim yerde de blog yazmaya fırsatım olmazsa diye Jedi figürlü hediye defter var asker yeşili donlar-atletler arasında, güç benimle olacak! Siz de kendinize iyi bakacaksınız, siz iyi bakmasanız da ben size 6 ay iyi bakıcam, en kötü ihtimalle 6 ay sonra görüşmek üzere tahsinbey.com sakinleri.

Eyvalla!

Gücün kiminle olduğu sikimde değil, huzur benimle olsun yeter.