Bi’ kördüğüm bu.

Bi’ kördüğüm bu.

Bir tuşa bassan, bir kalem tutsan akacak olanın farkında olmadan yazacak şeylerin olması beyne biraz fazla yük oluyor açıkçası. İçerinde biraz da korkaklık, ya da söylenenlerin sorumluluğunu alamamak ve yüzleşmeye çekinmek de palazlanınca asıl kurulacak cümlenin etrafında dolaşıp varmak istediğin noktaya kattiyen varamıyorsun. Tam bu noktada akıldan çıkan bişey var, bişeyden kaçmaya çalıştıkça etrafında dönüyorsun, geç farkettim ama bu duruma karşı aldığım bir önlem de yok gördüğün gibi.

Bazı travmatik anlarda savunma mekanizmam devreye giriyor, “yok ki öyle bişey” fikriyle, bi şekilde yaşadığımı düşündüğüm hayatımı sürdürebildiğimi sanarak kaçmaya çalışıyorum yine fakat kaçtığım her ne varsa hepsiyle de randevuluyum yastığımda. Elle tutulur hiçbir şey anlatmayacağımı farkında olarak yine en olmadık yerlere dert anlattığımı sanıyorum, sabaha hiçbir şey değişmeyecek gerçeğinin farkındalığıyla yapıyorum bunu.

Yalan değil böyle anlarda sıkça düşünüyorum bir şekilde bir profesyonelden destek almam şart, kendi fikirlerimle kendi başıma savaşamam, kalkanım da benim kurşunum da. Kalkanım mı zayıf silahım mı yivli, yenmeye çalıştığım nedir, yenilmek mi istiyorum, doğru nedir, yanlış nasıl her şey o kadar ayak altında ki nereden geçsem ayağıma batıyor.

Yalan değil böyle anlarda sıkça düşünüyorum bir şekilde bir profesyonelden destek alacak kadar önemli mi aklımdaki kördüğüm? Hiçbir önemi yoksa? Bir kişiden daha duyarsam ya “off bu mu derdin be“? Her şey o kadar iç içe geçmiş durumda ki baştan doğsam, her şeyi silbaştan tekrar öğretseler… Her şeyi yanlış anlamışım, yanlış öğrenmişim, yanlış tanımışım, yanlış yürümüş yanlış nefes almışım ve tüm bunların doğrusunu da öğrenecek anı çoktan geçmişim ve geriye dönüşüm yokmuş gibi.

Alkol almadım, inan saatlerdir kahve dahi içmiyorum nikotin dışında yabancı tek bir madde dolaşmıyor kanımda. Böyle bezmiş anlarımda bilincimin yerinde olmasını ve bu şekilde şeyler yazmayı hep istiyorum hiçbir tesir altında kalmadan ne anlatacağımı merak ettiğimden, anlatacağım da pek bir şey yokmuş aslında.

Bi kördüğüm bu söküp süründüğüm.

Garip bi kördüğüm, yorulduğum, dövündüğüm.

Birçok an demek benim düşüncemin dövündüğü

Evet bi kördüğüm bu. Bu gün garip bi gün.

“Bi’ kördüğüm bu.” için 5 yanıt

  1. adamkarga dedi ki:

    Şarkı bitmemiş olsa neler daha yazacaktın kim bilir :) Bu arada sabaha hiç bir şey değişmeyecek olsa da yatmadan önce değişir umuduyla hayaller kurmak beni her şeye rağmen mutlu ediyor. Güzel bir hobidir yeni günden umutlu olmak. Her yeni günün bir öncekinden güzel olsun.

    • Tahsin S. dedi ki:

      Şarkı değişince yazıyı yazarkenki ruh halimden eser kalmadı, bi’ melodi insanı nerelere götürüyor görüyor musun Karga bey :) Teşekkür ederim, umarım her birimiz güzel hayatlar yaşarız.

  2. Tuba dedi ki:

    Bu cümleleri yazdıran şarkı değil yaşanmışlıklar, yaşamak isteyip yaşayamadığın ya da yaşayıp da pişman oldukların belki de. Şarkı bitmiş olsa da yazmaya devam etmek için bi sebep her zaman vardır gibi geliyo bana. Keşke sil baştan yaşamak için bir şansımız daha olsaydı fakat tanrı biz insanları buna layık görmemiş sanırım.

    • Tahsin S. dedi ki:

      Zaman zaman bi’ melodinin etkisinde imkan bulup saçmalıklarımı bazı kılıflara sokabiliyorum, pişmanlığım yok aslına bakarsan. Çoğu zaman iyi/kötü oluşturduğum karakterimden memnunum da yaşantımdan pek değilim. Başa da saramıyoruz, ileri de alamıyoruz, anda kalalım madem mümkün mertebe.

  3. Ali dedi ki:

    Teşekkür ederim

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir